Informacje techniczno-eksploatacyjne: Przystanek osobowy położony tuż za przejazdem przez ulicę Handlową.
Wykazywane w publicznym rozkładzie jazdy połączenia z przystanku Szczecin Słoneczne pojawiają się od edycji Sieciowego Rozkładu Jazdy 1982/83. Przewiduje on tylko jeden pociąg ruszający z przystanku Szczecin Słoneczne o 05:45 do Szczecina Niebuszewa (przyjazd o 06:37) i jeden pociąg powrotny relacji Szczecin Turzyn (odjazd 16:12) - Szczecin Słoneczne (przyjazd o 16:47)
W rozkładzie jazdy 1983/84 z przystanku ruszają "aż" cztery pociągi! (dwa planowe przyjeżdżały, pozostałe dwa to składy służbowe). O 04:54 i 15.22 odjeżdżały pociągi do Trzebieża Szczecińskiego, z pominięciem stacji Szczecin Główny. O 05:46 ruszał pociąg do Jasienicy (tylko w dni robocze) i 16:20 do Szczecina Turzyna także z pominięciem stacji Szczecin Główny, czyli tak jak dwa składy poranne jechał po łącznicy nr 432. Te składy zatrzymywały się oczywiście na stacji Szczecin Wzgórze Hetmańskie.
Rozkład jazdy 1984/85 zawiera już tylko jeden pociąg ruszający ze osiedla Słonecznego o godzinie 15:50 do Niebuszewa (przyjazd 16:37). Pociąg jechał przez stację Szczecin Główny, ale nie zatrzymywał się na nowo wówczas otwartym przystanku Szczecin Pomorzany.
Bardzo mało kto jednak wie, że to co widać w rozkładach sieciowych, to ostatnie podzwonne po niezwykle ambitnych początkowo próbach uruchomienia połączeń kolejowych z tego przystanku. Ich historia zaczyna się dwa lata wcześniej, 1 czerwca 1980 r.
Osiedle Słoneczne w Szczecinie często gościło na łamach lokalnej prasy na przełomie lat 70 i 80-tych, dręczone typowymi peerelowskimi bolączkami. Zaprojektowane na kilkanaście tysięcy mieszkańców, w początkowym okresie funkcjonowania nie posiadało nawet jednego sklepu, nie mówiąc o takiej infrastrukturze jak szkoły, przedszkola czy dom kultury. Mieszkańcy musieli mierzyć się z wszelkimi trudami funkcjonowania w osuwającej się w kryzys gospodarce późnego Gierka. Dotyczyło to oczywiście także transportu. Nic dziwnego, że władza imała się każdego sposobu aby odtrąbić jakiś sukces. W sukurs przyszła Pomorska DOKP z pomysłem uruchomienia połączeń dowozowych do stacji Szczecin Dąbie. Wdrożono go w życie z dniem wejścia pierwszej edycji rozkładu jazdy 1980/1982 (tak, rozkład był dwuletni z tym że od razu przewidziano wydanie nowej sieciówki po korekcie 1981), czyli 1 czerwca 1980. Uruchomiono wówczas 43 (to nie błąd, czterdzieści trzy) pary pociągów w relacji Szczecin Dąbie - Szczecin Słoneczne, odjeżdżających w takcie dwudziestominutowym w godzinach 04:40 - 21:10 z przerwą w godzinach 09:00 - 11:40. W założeniu, pociągi te miały do lub odwozić do pociągów i autobusów odjeżdżających z węzła Szczecin Dąbie. Plany były bardzo ambitne, dyrekcja kolejowa próbowała nawet wyprosić w dyrekcji generalnej zgodę na honorowanie biletów ze Szczecina Słonecznego w pociągach pospiesznych na odcinku Szczecin Dąbie - Szczecin Główny. Z emfazą można powiedzieć, że uruchomiono wówczas pierwszą kolej metropolitalną w Szczecinie. Obsługę pociągów zapewniał wagon motorowy, zapewne SN-61.
Jak to zwykle bywało w transporcie, zabrakło cierpliwości, konsekwencji i koordynacji. 43 pary szybko zmieniły się w 34,5, następnie w 14,5. Nie pomagała konieczność przesiadki w Szczecinie Dąbiu na autobus do Basenu Górniczego a tam na tramwaj lub na inny pociąg, których było znacznie mniej niż połączeń na odcinku Szczecin Dąbie - Szczecin Słoneczne. W czerwcu 1981 sytuacja już przypominała późniejsze przedśmiertne konwulsje a z początkiem sierpnia 1981 połączenia zawieszono. Wzbudziło to "pewne kontrowersje", więc DOKP zmieniła koncepcję i od 1 września wprowadzono 1 parę odjeżdżającą o 05:50 do Szczecina Turzyna (przyjazd 06:25) a wracającą o 15:37 (przyjazd Szczecin Słoneczne 16:08). Ku niepomiernemu zdziwieniu decydentów, średnia frekwencja w tym pociągów kształtowała się na poziomie 5 pasażerów.
W 1982 pociągi po raz pierwszy pojawiają się w tabeli 360 Sieciowego Rozkładu Jazdy. Nie było osobnej tabeli dla odcinka do przystanku Szczecin Słoneczne, jak i również nazwa ta nie występowała w spisie alfabetycznym stacji i przystanków na sieci PKP. Dlaczego tak się działo, nie wiadomo, w pierwszym roku funkcjonowania wytłumaczeniem może być uruchomienie ich w ostatniej chwili, natomiast w 1981 nie sposób ustalić.
Potem jeszcze próbowano to reanimować elektryfikując. W przytoczonym powyżej kontekście, elektryfikacja mogła mieć potencjalnie większy sens niż wynikałoby to tylko z publicznych rozkładów jazdy, jednak w 1985 ostatecznie zaniechano prób. W obliczu wybudowania w 2015 roku nowej trasy tramwajowej z centrum Szczecina na to osiedle, najpewniej na zawsze.
(opracowanie Aleksander Kurstak)
Ciekawostki rozkładowe: Przystanek osobowy położony tuż za przejazdem przez ulicę Handlową.
Wykazywane w publicznym rozkładzie jazdy połączenia z przystanku Szczecin Słoneczne pojawiają się od edycji Sieciowego Rozkładu Jazdy 1982/83. Przewiduje on tylko jeden pociąg ruszający z przystanku Szczecin Słoneczne o 05:45 do Szczecina Niebuszewa (przyjazd o 06:37) i jeden pociąg powrotny relacji Szczecin Turzyn (odjazd 16:12) - Szczecin Słoneczne (przyjazd o 16:47)
W rozkładzie jazdy 1983/84 z przystanku ruszają "aż" cztery pociągi! (dwa planowe przyjeżdżały, pozostałe dwa to składy służbowe). O 04:54 i 15.22 odjeżdżały pociągi do Trzebieża Szczecińskiego, z pominięciem stacji Szczecin Główny. O 05:46 ruszał pociąg do Jasienicy (tylko w dni robocze) i 16:20 do Szczecina Turzyna także z pominięciem stacji Szczecin Główny, czyli tak jak dwa składy poranne jechał po łącznicy nr 432. Te składy zatrzymywały się oczywiście na stacji Szczecin Wzgórze Hetmańskie.
Rozkład jazdy 1984/85 zawiera już tylko jeden pociąg ruszający ze osiedla Słonecznego o godzinie 15:50 do Niebuszewa (przyjazd 16:37). Pociąg jechał przez stację Szczecin Główny, ale nie zatrzymywał się na nowo wówczas otwartym przystanku Szczecin Pomorzany.
Bardzo mało kto jednak wie, że to co widać w rozkładach sieciowych, to ostatnie podzwonne po niezwykle ambitnych początkowo próbach uruchomienia połączeń kolejowych z tego przystanku. Ich historia zaczyna się dwa lata wcześniej, 1 czerwca 1980 r.
Osiedle Słoneczne w Szczecinie często gościło na łamach lokalnej prasy na przełomie lat 70 i 80-tych, dręczone typowymi peerelowskimi bolączkami. Zaprojektowane na kilkanaście tysięcy mieszkańców, w początkowym okresie funkcjonowania nie posiadało nawet jednego sklepu, nie mówiąc o takiej infrastrukturze jak szkoły, przedszkola czy dom kultury. Mieszkańcy musieli mierzyć się z wszelkimi trudami funkcjonowania w osuwającej się w kryzys gospodarce późnego Gierka. Dotyczyło to oczywiście także transportu. Nic dziwnego, że władza imała się każdego sposobu aby odtrąbić jakiś sukces. W sukurs przyszła Pomorska DOKP z pomysłem uruchomienia połączeń dowozowych do stacji Szczecin Dąbie. Wdrożono go w życie z dniem wejścia pierwszej edycji rozkładu jazdy 1980/1982 (tak, rozkład był dwuletni z tym że od razu przewidziano wydanie nowej sieciówki po korekcie 1981), czyli 1 czerwca 1980. Uruchomiono wówczas 43 (to nie błąd, czterdzieści trzy) pary pociągów w relacji Szczecin Dąbie - Szczecin Słoneczne, odjeżdżających w takcie dwudziestominutowym w godzinach 04:40 - 21:10 z przerwą w godzinach 09:00 - 11:40. W założeniu, pociągi te miały do lub odwozić do pociągów i autobusów odjeżdżających z węzła Szczecin Dąbie. Plany były bardzo ambitne, dyrekcja kolejowa próbowała nawet wyprosić w dyrekcji generalnej zgodę na honorowanie biletów ze Szczecina Słonecznego w pociągach pospiesznych na odcinku Szczecin Dąbie - Szczecin Główny. Z emfazą można powiedzieć, że uruchomiono wówczas pierwszą kolej metropolitalną w Szczecinie. Obsługę pociągów zapewniał wagon motorowy, zapewne SN-61.
Jak to zwykle bywało w transporcie, zabrakło cierpliwości, konsekwencji i koordynacji. 43 pary szybko zmieniły się w 34,5, następnie w 14,5. Nie pomagała konieczność przesiadki w Szczecinie Dąbiu na autobus do Basenu Górniczego a tam na tramwaj lub na inny pociąg, których było znacznie mniej niż połączeń na odcinku Szczecin Dąbie - Szczecin Słoneczne. W czerwcu 1981 sytuacja już przypominała późniejsze przedśmiertne konwulsje a z początkiem sierpnia 1981 połączenia zawieszono. Wzbudziło to "pewne kontrowersje", więc DOKP zmieniła koncepcję i od 1 września wprowadzono 1 parę odjeżdżającą o 05:50 do Szczecina Turzyna (przyjazd 06:25) a wracającą o 15:37 (przyjazd Szczecin Słoneczne 16:08). Ku niepomiernemu zdziwieniu decydentów, średnia frekwencja w tym pociągów kształtowała się na poziomie 5 pasażerów.
W 1982 pociągi po raz pierwszy pojawiają się w tabeli 360 Sieciowego Rozkładu Jazdy. Nie było osobnej tabeli dla odcinka do przystanku Szczecin Słoneczne, jak i również nazwa ta nie występowała w spisie alfabetycznym stacji i przystanków na sieci PKP. Dlaczego tak się działo, nie wiadomo, w pierwszym roku funkcjonowania wytłumaczeniem może być uruchomienie ich w ostatniej chwili, natomiast w 1981 nie sposób ustalić.
Potem jeszcze próbowano to reanimować elektryfikując. W przytoczonym powyżej kontekście, elektryfikacja mogła mieć potencjalnie większy sens niż wynikałoby to tylko z publicznych rozkładów jazdy, jednak w 1985 ostatecznie zaniechano prób. W obliczu wybudowania nowej trasy tramwajowej z centrum Szczecina na to osiedle, najpewniej na zawsze.
(informacja Aleksander Kurstak)
Inne informacje:
Przystanek osobowy położony tuż za przejazdem przez ulicę Handlową.
Wykazywane w publicznym rozkładzie jazdy połączenia z przystanku Szczecin Słoneczne pojawiają się od edycji Sieciowego Rozkładu Jazdy 1982/83. Przewiduje on tylko jeden pociąg ruszający z przystanku Szczecin Słoneczne o 05:45 do Szczecina Niebuszewa (przyjazd o 06:37) i jeden pociąg powrotny relacji Szczecin Turzyn (odjazd 16:12) - Szczecin Słoneczne (przyjazd o 16:47)
W rozkładzie jazdy 1983/84 z przystanku ruszają "aż" cztery pociągi! (dwa planowe przyjeżdżały, pozostałe dwa to składy służbowe). O 04:54 i 15.22 odjeżdżały pociągi do Trzebieża Szczecińskiego, z pominięciem stacji Szczecin Główny. O 05:46 ruszał pociąg do Jasienicy (tylko w dni robocze) i 16:20 do Szczecina Turzyna także z pominięcie... ⋙ Więcej
Przystanek osobowy położony tuż za przejazdem przez ulicę Handlową.
Wykazywane w publicznym rozkładzie jazdy połączenia z przystanku Szczecin Słoneczne pojawiają się od edycji Sieciowego Rozkładu Jazdy 1982/83. Przewiduje on tylko jeden pociąg ruszający z przystanku Szczecin Słoneczne o 05:45 do Szczecina Niebuszewa (przyjazd o 06:37) i jeden pociąg powrotny relacji Szczecin Turzyn (odjazd 16:12) - Szczecin Słoneczne (przyjazd o 16:47)
W rozkładzie jazdy 1983/84 z przystanku ruszają "aż" cztery pociągi! (dwa planowe przyjeżdżały, pozostałe dwa to składy służbowe). O 04:54 i 15.22 odjeżdżały pociągi do Trzebieża Szczecińskiego, z pominięciem stacji Szczecin Główny. O 05:46 ruszał pociąg do Jasienicy (tylko w dni robocze) i 16:20 do Szczecina Turzyna także z pominięciem stacji Szczecin Główny, czyli tak jak dwa składy poranne jechał po łącznicy nr 432. Te składy zatrzymywały się oczywiście na stacji Szczecin Wzgórze Hetmańskie.
Rozkład jazdy 1984/85 zawiera już tylko jeden pociąg ruszający ze osiedla Słonecznego o godzinie 15:50 do Niebuszewa (przyjazd 16:37). Pociąg jechał przez stację Szczecin Główny, ale nie zatrzymywał się na nowo wówczas otwartym przystanku Szczecin Pomorzany.
Bardzo mało kto jednak wie, że to co widać w rozkładach sieciowych, to ostatnie podzwonne po niezwykle ambitnych początkowo próbach uruchomienia połączeń kolejowych z tego przystanku. Ich historia zaczyna się dwa lata wcześniej, 1 czerwca 1980 r.
Osiedle Słoneczne w Szczecinie często gościło na łamach lokalnej prasy na przełomie lat 70 i 80-tych, dręczone typowymi peerelowskimi bolączkami. Zaprojektowane na kilkanaście tysięcy mieszkańców, w początkowym okresie funkcjonowania nie posiadało nawet jednego sklepu, nie mówiąc o takiej infrastrukturze jak szkoły, przedszkola czy dom kultury. Mieszkańcy musieli mierzyć się z wszelkimi trudami funkcjonowania w osuwającej się w kryzys gospodarce późnego Gierka. Dotyczyło to oczywiście także transportu. Nic dziwnego, że władza imała się każdego sposobu aby odtrąbić jakiś sukces. W sukurs przyszła Pomorska DOKP z pomysłem uruchomienia połączeń dowozowych do stacji Szczecin Dąbie. Wdrożono go w życie z dniem wejścia pierwszej edycji rozkładu jazdy 1980/1982 (tak, rozkład był dwuletni z tym że od razu przewidziano wydanie nowej sieciówki po korekcie 1981), czyli 1 czerwca 1980. Uruchomiono wówczas 43 (to nie błąd, czterdzieści trzy) pary pociągów w relacji Szczecin Dąbie - Szczecin Słoneczne, odjeżdżających w takcie dwudziestominutowym w godzinach 04:40 - 21:10 z przerwą w godzinach 09:00 - 11:40. W założeniu, pociągi te miały do lub odwozić do pociągów i autobusów odjeżdżających z węzła Szczecin Dąbie. Plany były bardzo ambitne, dyrekcja kolejowa próbowała nawet wyprosić w dyrekcji generalnej zgodę na honorowanie biletów ze Szczecina Słonecznego w pociągach pospiesznych na odcinku Szczecin Dąbie - Szczecin Główny. Z emfazą można powiedzieć, że uruchomiono wówczas pierwszą kolej metropolitalną w Szczecinie. Obsługę pociągów zapewniał wagon motorowy, zapewne SN-61.
Jak to zwykle bywało w transporcie, zabrakło cierpliwości, konsekwencji i koordynacji. 43 pary szybko zmieniły się w 34,5, następnie w 14,5. Nie pomagała konieczność przesiadki w Szczecinie Dąbiu na autobus do Basenu Górniczego a tam na tramwaj lub na inny pociąg, których było znacznie mniej niż połączeń na odcinku Szczecin Dąbie - Szczecin Słoneczne. W czerwcu 1981 sytuacja już przypominała późniejsze przedśmiertne konwulsje a z początkiem sierpnia 1981 połączenia zawieszono. Wzbudziło to "pewne kontrowersje", więc DOKP zmieniła koncepcję i od 1 września wprowadzono 1 parę odjeżdżającą o 05:50 do Szczecina Turzyna (przyjazd 06:25) a wracającą o 15:37 (przyjazd Szczecin Słoneczne 16:08). Ku niepomiernemu zdziwieniu decydentów, średnia frekwencja w tym pociągów kształtowała się na poziomie 5 pasażerów.
W 1982 pociągi po raz pierwszy pojawiają się w tabeli 360 Sieciowego Rozkładu Jazdy. Nie było osobnej tabeli dla odcinka do przystanku Szczecin Słoneczne, jak i również nazwa ta nie występowała w spisie alfabetycznym stacji i przystanków na sieci PKP. Dlaczego tak się działo, nie wiadomo, w pierwszym roku funkcjonowania wytłumaczeniem może być uruchomienie ich w ostatniej chwili, natomiast w 1981 nie sposób ustalić.
Potem jeszcze próbowano to reanimować elektryfikując. W przytoczonym powyżej kontekście, elektryfikacja mogła mieć potencjalnie większy sens niż wynikałoby to tylko z publicznych rozkładów jazdy, jednak w 1985 ostatecznie zaniechano prób. W obliczu wybudowania nowej trasy tramwajowej z centrum Szczecina na to osiedle, najpewniej na zawsze.